Definicija i poreklo pojma provincija
Pojam provincije se po značenju razlikovao od istorije pa sve do danas te je u doba Rimljana predstavljao jednu osvojenu oblast koja je plaćala namete Rimskom carstvu i koja je imala deo u državnoj osvojenoj i proširenoj teritoriji.
Danas se pod provincijom smatra jedna oblast u unutrašnjosti države ili pokrajina, i nije retkost da se u žargonu ovaj pojam upotrebljava u jednom negativnom ili pogrdnom kontekstu, kada se kao sinonimi za provinciju navode učmalost, seljaštvo, nekultura, odsustvo manira.
Takođe je možda manje poznato da je u katoličanstvu provincija oblast koja je pod jurisdikcijom jedne nadbiskupije, te je pripadnost bezana za samu crkvu i njena je teritorijalna kantonska oblast po uređenju i verskoj organizaciji.
Nekada se smatra da se kao provincija u najširem smislu reči može označiti planeta Zemlja, kao i deo obradive i plodne površine koji nije pokriven vodom i koji je obradiv te na kome se živi i/ili i radi.
Provincija je prema nekim navodima i definisana kao posebna i jedna veća teritorijalna zajednica ali manja od pokrajine a može globalno da označava „kraj; krajolik; okolinu; okruženje; prirodu“.
Dakle, pravilo je da se određena teritorijalna oblast ili pokrajina naziva provincija, te se kako je pomenuto postavljaju različita značenja i objašnjenja od istorisjskih vremena sve do danas.
Poznato je da sam pojam provincija potiče od latinskog termina provincia, a u značenju deo Rimske republike, a potom i neke osvojene teritorije koje su se zvale provincije i imale su sopstveno unutarnje uređenje ali su bile pod okriljem Rima.
Kasnije se tokom istorije pojam provincije ustalio pre svega kao jedna teritorija koja je pripojena državi na razne načine ratovima i osvajanjima ili političkim dogovorima o pripajanju, ili su jednostavno nasleđene kao takve od starih vremena i nisu podlegle promenama.
Svaka provincija ima svoju unutrašnju vlast i uređenje, ali generalno je u nekim višim aktima pod upravom države u čijem je sastavu, te se kao takva često pominje i provincija u verskom smislu kao deo jedne nadbiskupije u katoličkoj crkvi.
Dakle, kada se radi o provinciji kao delu nadbiskupije, ona je oblast koja je data na upravu baš lično poglavaru kojise zove nadbiskup, te je u nadležnosti institucije koja je u ovom slučaju crkva.
Danas se pre svega pod pojmom provincije označava jedna oblast ili pokrajina koja ima svoju odgovarajuću teritoriju i pripadajuće stanovništvo, te unutrašnju organizaciju i upravu, ali za one najvažnije stvari i potrebe jeste nadležna država.
Kako je ranije u tekstu i navedeno, pojam provincije je u žargonskom govoru danas dobio jedan negativan i podrugljiv prizvuk, u smislu da je u pitanju jedna sredina koja je ruralna i koja je zaostala za urbanizacijom te koja nema nikakve kvalitete i daleko je od grada i svih njegovih urbanih i civilizacijskih tekovina.
Često se za osobe koje žive u provinciji kaže da „dolaze iz unutrašnjosti“ kada se pre svega dosele u veće gradove ili civilizacijski naprednije sredine, pa se oni osuđuju da kvare urbane tekovine svojim prisustvom, i da nužno donose neke negativne i loše manire jer se „mešaju“ sa urbanim stanovništvom.
Pre svega se smatra da provincija za urbanim sredinama zaostaje tehnološki, ali generalno ona nema toliku moć da se razvije jer nema resurce koji su u većini država preusmereni na urbane sredine i glavne gradove koji su temelj industrije, ekonomije i privrede, pa se pak i provincija posmatra kao selo, kao mesto u kome se lkjudi bave samo poljoprivredom, te se ide u krajnost da se oni smatraju i neukim i nepismenim jer imaju samo neke primarne obrazovne institucije.
Moguće je da je pojam provincija povezan i sa francuskim terminom provansa, koji označava zelenilo, prirodu, prelepe krajolike i pejzaže, te se baš u tom smislu kaže da je provincija zelenilo i plodno tlo na čitavoj zemlji i da je zemlja kao planeta podeljena na oblasti ili provincije, ali da je i ona kao celina posmatrano sama po sebi oblast odnosno provincija.
Kako je vreme napredovalo, provincija je postala naziv za sva ona područja koja su udaljena od glavnih gradova nekih država kao i koja se nalaze „u unutrašnjosti“ i daleko od nekih razvijenih metropola.
U političkom i državnom uređenju je provincija autonomna pokrajina koja ima i svoj određeni šargonski govor, kao i administraciju i teritoriju, te iako bi po svemu navedenom trebalo da označava jednu sasvim modernu teritorijalnu jedinicu u okviru države, provincija jeste postala sličnija posedima koji su zapostavljeni i o kojima se ima negativno mišljenje i predubeđenje.
Naime, smatra se da u provincijama žive ljudi koji su manje kulturni, manje inteligentni i obrazovani, da je u pitanju nužno ruralna sredina i da je ona zapravo izvor štete koja se nanosi urbanim sredinama i napretku jer se samo unazađuje država i modernizacija postojanjem takvih sredina.
Zato je upravo i postao sve veći trend da se iz provincije „nekako pobegne“, jer se u njoj nema načina za napredak i nema se drugog cilja nego da se osobe koje su rođene u provinciji nasele u metropole, dok pojedina područja izumiru, a ona su zapravo nekada i stub privrede i napretka.
Danas se na provincije gleda kao na neka mesta u koje se jednoga dana „kada se ostari može vratiti“ jer su prepune jednog mira i lepote kao i pasivnosti i u njima nema žurbe, buke i svega onoga što ima veliki grad.
Ali se u provinciji „ne može živeti sada u datom trenutku“, jer svi žele da postanu građani „prvog reda“ uz obrazovanje i sticanje zvanja i znanja na kojima mogu da zarade i da postanu svoji ljudi.
